ΕΠΙΛΟΓΕΣ

• Μία από τις σημαντικότερες μεθόδους που χρησιμοποιούνται στις επιστήμες είναι η ομαδοποίηση των στοιχείων ή των οργανισμών που παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά προκειμένου
  να διευκολύνεται η μελέτη τους. Υπό το πρίσμα , λοιπόν, της ομαδοποίησης όλοι εμείς ανήκουμε στο γένος των ανθρώπων. Αρκεί όμως ο χαρακτηρισμός άνθρωπος για να αποδώσει την πολύπλευρη προσωπικότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθενός από εμάς?
  
  Η πραγματικότητα πιστοποιεί ότι όλοι εμείς αν και με μια πρώτη προσέγγιση εντασσόμαστε σε μια μεγάλη ομάδα με κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά εκδηλώνουμε μια τελείως διαφορετική συμπεριφορά σε σχέση με τους συνανθρώπους μας είτε ζούμε στο ίδιο είτε σε διαφορετικό περιβάλλον. Μια ματιά στους τίτλους των εφημερίδων αλλά και στο στενό μας περιβάλλον επιβεβαιώνει τη διαπίστωση αυτή. Ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα αυτοκτονεί υπό το βάρος της κοινωνικής κριτικής και της αδυναμίας του να συμφιλιωθεί με τη δύσκολη καθημερινότητα. Την ίδια στιγμή ένας συνάνθρωπός του που αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο πρόβλημα δηλώνει συμμετοχή σε παραολυμπιακούς αγώνες προκειμένου να αισθανθεί και πάλι ενεργό μέλος της κοινωνίας. Άλλοι βρίσκονται σε δεινή θέση καθώς αντιμετωπίζουν δισεπίλυτα οικονομικά προβλήματα. Κάποιοι από αυτούς προσπαθούν να ορθοποδήσουν ψάχνοντας για κάποια θέση εργασίας ,προσεγγίζοντας γνωστούς και φίλους και συνάπτοντας νέα δάνεια. Άλλοι απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα στο μέλλον και άλλοι εκδηλώνουν παραβατική συμπεριφορά στην προσπάθειά τους να δώσουν προσωρινές λύσεις στο πρόβλημα.
  
  Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον κάθε άνθρωπο τόσο ξεχωριστό, ενώ μοιράζεται τόσα πολλά με τους γύρω του?
  Είναι θέμα της επιρροής που ασκεί το οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον στο άτομο η είναι θέμα γονιδίων?
  Στην πραγματικότητα είναι ζήτημα επιλογών.
  

  

  
  

  
  Φυσικά, η επιλογή δεν είναι τυχαία αλλά προκύπτει συναρτήσει των κοινωνικών και ατομικών βιωμάτων καθώς και των προσωπικών χαρακτηριστικών. Ακόμα λοιπόν και αν δεν το συνειδητοποιούμε συνεχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. Γιατί το ποιοι είμαστε είναι συνέπεια του τι επιλέγουμε να κάνουμε.
  

  

  
  

  
  Καθημερινά , ο καθένας από εμάς καλείται να λάβει κάποιες αποφάσεις . Αυτές είτε είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα ζωή του, είτε άνευ σημασίας. Σε κάθε περίπτωση όσο εύκολη ή δύσκολη και αν είναι μια απόφαση ακολουθούμε πάντα ασυναίσθητα την ίδια διαδικασία ώσπου να φτάσουμε στη λήψη της .Είναι σαν να ακολουθούμε έναν λογάριθμο χωρίς όμως να είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Προτού λοιπόν αποφασίσουμε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι . Κάθε δρόμος αντιπροσωπεύει και μια τελείως διαφορετική επιλογή η οποία με τη σειρά της ανοίγει νέους δρόμους και μας φέρνει αντιμέτωπους με καινούργια σταυροδρόμια. Όταν τελικά αποφασίζουμε στην πραγματικότητα κάνουμε μια επιλογή και «σκοτώνουμε» μια άλλη. . Αυτοί οι φόνοι που πολλές φορές είναι οδυνηροί διευκολύνουν την πορεία προς την αυτογνωσία. Ο φόνος όμως-έστω και σε μεταφορικό επίπεδο- είναι πάντα μια επώδυνη διαδικασία. Πολλές φορές δεν έχουμε το κουράγιο να «σκοτώσουμε» ό,τι δεν επιλέγουμε και έτσι παραδίνουμε στους άλλους το πιστόλι. Και τότε οι άλλοι γίνονται κύριοι του εαυτού μας , αποφασίζουν και «σκοτώνουν» για εμάς , χωρίς εμάς .Όσο κοινότοπο λοιπόν και αν ακούγεται ,ο καθένας από εμάς είναι μια ξεχωριστή και ανεπανάληπτη οντότητα. Δεν αρκεί όμως αυτό. Όταν εμείς οι ίδιοι παραχωρούμε το δικαίωμα της επιλογής στους συνανθρώπους μας τότε αναπόφευκτα αλλοιώνεται η προσωπικότητά μας. Η απώλεια του «εγώ» οδηγεί με τη σειρά της στην εξομοίωση. Για αυτό αν και σε θεωρητικό επίπεδο είμαστε διαφορετικοί τελικά ντυνόμαστε , διαβάζουμε , διασκεδάζουμε, αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο. Επειδή φοβόμαστε να επιλέξουμε, στην πραγματικότητα αντιγράφουμε τις επιλογές των άλλων. Αλλά και αυτή η στάση συνιστά μια επιλογή. Αποφασίζουμε να μάθουμε ποιοι θέλουν οι άλλοι να είμαστε. Ταυτόχρονα όμως «σκοτώνουμε» μια άλλη επιλογή ,να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε
  
  
  

   

  
  

  Μέλισσα